Zen Everyday#5 กระวนกระวาย

หุ้นขึ้น แต่กลับไม่ดีใจ กลายเป็นหงุดหงิดใจทั้งวัน
จนบอกตัวเองว่า ลงกลับไปราคาเดิมเหอะ จะได้หายหงุดหงิด

จริงที่เราไปให้ค่ามันเอง จริงๆ มันก็อยู่ของมันแบบนั้น

เราต่างหาก ที่ไปกำหนดค่าให้มัน ให้มันมีความสำคัญ หรือให้มันด้อยค่า มันอยู่ที่เราจริงๆ

พอเปิดหนังสืออ่าน เพื่อหาตะขอมาเกี่ยวตัวเองกลับ

อ่านแล้วก็ดีขึ้น เรายังมีอัตตาอยู่เยอะจริงๆ เราไปยึดเหนี่ยวมูลค่าที่เราไปใส่ให้หุ้นมัน
ซึ่งในความเป็นจริง มันก็อยู่ของมันแบบนั้น
เราเองต่างหาก ที่ไปมองว่า มัน "มีค่า" หรือ มัน"ด้อยค่า" เอง

กลับมาที่หนังสือ ได้อะไรมาหลายอย่าง

มองทุกอย่าง ในแบบที่มันเป็น อย่าไปคิดแทนมัน มองอย่างเดียว มองให้ทะลุ

ชอบ Quote นี้

"ชีวิตที่ปีติสุขไม่ได้มาจากการเสาะหาความสุข แต่อยู่ที่การรับรู้ และแค่อยู่กะสถานการณ์ต่างๆของชีวิตอย่างที่เป็น"

ทำไมถึงห้ามใส่ความคิดเห็น 

เวลาที่เราวิจารณ์ หรือใส่ความคิดเห็นให้เรื่องใดๆก็ตาม
มันเหมือนกะว่า เรากำลังโบกปูน พอกตัวเราให้หนาขึ้น
ก็เพราะเรากำลังสร้างตัวตนของเราขึ้นมา เพื่อไปมองอะไรก็ตามให้เป็นแบบที่เราคิด

แต่ถ้าเราหยุดวิจารณ์ มองทุกสิ่งอย่างที่มันเป็น มันก็เหมือนกะการขัดเกลาจิตใจของเราให้บางลง
ลบตัวตนของเราออกไปทีละนิดๆ จนเราไร้ตัวตนนั่นเอง

Everything comes with the price จริงๆ ฝึกกันอีกนานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน