เจ้ากรรมนายเวร...ไม่มี!!!!

เพิ่งอ่านเรื่องเจ้ากรรมนายเวร ความโง่ของข้าพเจ้าทะลุแล้ว

เคยเข้าใจว่า เราเป็นเจ้ากรรมนายเวรของคนอื่น และคนอื่นก็เป็นเจ้ากรรมนายเวรเราเช่นกัน ซึ่งมันเป็นความเข้าใจที่ผิด!!!

จากบทความที่อ่าน อธิบายได้เห็นภาพชัดเจนมาก

ยกตัวอย่างเรื่องของเมียหลวง เมียน้อย

ว่าตอนเมียน้อยท้อง เมียหลวงก็เอายาพิษให้กิน เพื่อให้แท้ง พอท้องอีกก็เอาให้กินอีก เมียน้อยแท้งไปสองครั้งสองครา แล้วก็ผูกพยาบาท

ในชาติต่อมา เมียน้อยได้ไปเกิดเป็นแมว ส่วนเมียหลวง เกิดเป็นไก่ ซึ่งทั้งสองก็อาศัยอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน

ซึ่งไก่ในบ้านนั้นเวลาออกไข่ทีไร แมวต้องเอาไข่ไก่ไปกินทุกที ไข่ไม่เคยได้ฟัก

คำถามคือว่า แมวตัวนั้น มันจำได้มั๊ย ว่าอดีตชาติ มันเคยเกิดเป็นเมียน้อยและโดนเมียหลวงทำให้แท้ง
คำตอบคือ แมวมันจำไม่ได้ ไก่ก็เช่นกัน มันก็จำไม่ได้หรอกว่ามันเคยเป็นเมียหลวงมาก่อน

คำถามข้อต่อมา แล้วกรรมที่แมวมันไปกินไข่ไก่ ตกเป็นของใคร
คำตอบ กรรมนั้นก็ต้องเป็นของแมวสิ เพราะแมวมันกินไข่ มันไม่ได้กินไข่ เพราะมันจำได้ว่ามันเคยถูกทำให้แท้งลูกในชาติก่อน

ดังนั้นแล้ว สิ่งที่ดีที่สุด ทีเราต้องทำคือ เราต้องแผ่เมตตา เมตตาต่อทุกคนที่เข้ามาในชีวิต 


เร่งทำกุศลกรรมเถอะ คิดดีทำดี มันไม่ได้ดีต่อใคร แต่มันดีต่อตัวเราเอง 

Zen Everyday#9 เซนไม่ใช่เซียน

การเจริญสติในชีวิตประจำวัน เป็นผลดีต่อเราในแง่การทำสมาธิ มีสติ ดีทั้งต่อการเรียนและการทำงาน
ทำงานก็ไม่หลงลืม ขาดตกบกพร่อง เวลาเรียน ก็จะมีสมาธิ พร้อมที่จะเข้าใจและรับความรู้ใหม่ๆ

สิ่งที่ได้หลังจากการเจริญสติ นอกจาก หัวสมองที่โปร่ง โล่ง พร้อมจะรับสิ่งใหม่ๆ แล้ว

ยังมีสิ่งที่เหนือความคาดหมายเสริมมาให้เราด้วย  ซึ่งในทางผู้ปฏิบัติจะเรียกว่า "นิมิตร" 

นิมิตร มีทั้งมาในฝัน หรือในสมาธิ นิมิตรบางทีก็เห็นในเรื่องเหลือเชื่อ เช่น อดีตชาติ ซึ่งไม่มีีใครสามารถบอกได้ว่า นิมิตรนั้นจริงหรือลวง 

ดังนั้นแล้ว เมื่อเราได้สัมผัสนิมิตร เราไม่ควรไปสนใจมัน มันจะทำให้เราหลง เราปฏิบัติกันไปผิดทาง

ถ้ามีนิมิตรมา ก็แค่กำหนดจิตรู้ แล้วไม่ต้องไปสนใจ ปฏิบัติของเราต่อไป

เพราะเซน คือการกำหนดรู้ความว่างเปล่า เซนไม่ใช่การฝึกเพื่อไปเป็นเซียน เราจะหลงผิดได้

Zen Everyday#8 A Better Person

จากหนังสือเซนที่อ่าน มีบอกอยู่ตอนนึงว่า "สำหรับผู้ที่ฝึกเซน จะกลายเป็นที่เข้าอกเข้าใจผู้อื่นมากขึ้น อ่อนโยนขึ้น ใจดีขึ้น"

ตอนอ่านก็นึกๆ มัีนจะเป็นไปได้ยังไง

ตอนนี้ได้คำตอบกับตัวเองแล้ว  ..."มันเป็นไปได้จริง" 

มันเกิดกับตัวเอง เป็นโดยธรรมชาติ แบบที่เราไม่รู้สึกว่า "เราต้องทำ" แต่มันรู้สึกไปเอง ว่าเราจะทำ

งงมั๊ย?

คือไม่รู้สึกว่า เราต้องฝืนเป็นคนดี หรือต้องฝืนเป็นคนเข้าใจผู้อื่น

แต่เราจะเป็นไปเองโดยธรรมชาติ จากข้างใน โดยที่ถ้าไม่สังเกต เราก็ไม่รู้ตัว

แต่พอสังเกตตัวเองแบบเงียบๆ จะรู้ว่า มันเปลี่ยนได้จริง